Czy dzieci przejmują zachowania rodziców?

Każde dziecko już od najmłodszych lat kształtuje swoją osobowość. Młodzi ludzie widzą autorytet nie tylko w sławnych piłkarzach, utalentowanych piosenkarkach czy też bohaterach bajek, lecz także we własnych rodzicach. Osoby, z którymi nasza pociecha ma przyjemność przebywać, mogą wpływać na kształtowanie jego nawyków oraz charakteru. W końcu nie bez powodu używamy przysłowia ,,z kim przebywasz od tego nabywasz”. Jednak czy dzieci przejmują zachowanie rodziców?

Wpływ rodzica na dziecko.

Chyba każdy z nas, niezależnie od etapu życia, na którym się znajdujemy, choć raz zastanawiał się nad tym, jaki charakter będzie miało nasze dziecko. Niestety wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak ważną rolę w prawidłowym rozwoju psychicznym dziecka odgrywa obecność matki oraz ojca. Nikt nie rodzi się dobrym albo złym. To świat i ludzie, którymi się otaczamy, kreują nasz charakter, nawyki czy też zachowanie w danych momentach. Często możemy spotkać się z sytuacjami, w których wypowiedzi dziecka są bardzo zbliżone do naszych. Wszystkie pociechy obserwują postępowanie rodziców, to, jak oni postrzegają świat, jakimi ludźmi są, w jaki sposób reagują na poszczególne wydarzenia bądź wieści. Nawet jeśli aktualnie tego nie zauważmy, z czasem dojrzymy we własnych pociechach swoje lustrzane odbicie. Będziemy wówczas mogli zaobserwować u dzieci zarówno swoje pozytywne zachowania, jak i te negatywne cechy osobowości. Jest to w 100% naturalny proces, który sami przechodziliśmy w dzieciństwie. Zachowania naszych rodziców przełożyły się na to, jak my funkcjonujemy w dzisiejszych czasach. Podobnie będzie w przypadku naszych dzieci, gdy staną się dojrzałymi ludźmi. Dziecko niezależnie od wieku może na własny sposób interpretować Twoje zachowanie, tym samym w przyszłości wykorzystując je w relacjach z innymi.

Praca nad własnym zachowaniem.

Żadne dziecko nie dziedziczy genetycznie cech charakteru. To my decydujemy o tym, jaka będzie nasza relacja z dzieckiem, jakie wartości będziemy sobą reprezentować, jaki styl życia będziemy prowadzić, czy słownictwo, którego będziemy używać, korzystnie wpłynie na rozwój dziecka oraz jakie uczucia okazywać będziemy swoim pociechą. Nawet nawiązywanie relacji lub sposób traktowania innych ludzi może mieć bardzo duży wpływ na dalsze życie dziecka. Mimo tego, iż dzieci często nie chcą wykonywać poleceń czy też korzystać z naszych rad, nieświadomie naśladują nasze zachowanie. Zaczynają rozumieć świat i ludzkie zachowanie o wiele szybciej niż jesteśmy w stanie sobie to wyobrazić. Stają się one wówczas szczegółową kopią obojga rodziców. Specjaliści twierdzą, iż pociechy najchętniej i najszybciej zapamiętują codzienne zachowanie opiekunów. Gesty, mimika, stosunek do pozostałych członków rodziny, motywacja, kreatywność, nastawienie do wykonywanego zawodu ma ogromne znaczenie. W końcu ludzie, którzy są dla nas wzorem i potrafią odpowiedzieć na każde pytanie, nie mogą być złym przykładem. Czasami zdarza się również, że zabraniamy dziecku robienia danej rzeczy, po czym sami postanawiamy ją wykonać. Wszystkie powody świadczą o tym, że powinniśmy codziennie pracować nad samymi sobą. Błędy zdarzają się nawet najlepszym, ważne jednak, by wyciągać z nich lekcje, tym samym ich nie powielając.

Dobre wychowanie dziecka.

Odpowiadając na pytanie tytułowe — tak, dzieci przejmują nasze zachowanie. Nawet gdy nie chcemy, żeby dziecko utrwalało jakieś cechy charakteru z czasem, będziemy mogli je u niego zaobserwować. Oczywiście dziecko nie przejmuje tylko złych zachowań. Jeśli postaramy się oswajać naszą pociechę z odpowiednimi wartościami, motywacja, samodyscypliną lub radością, może mieć to ogromny wpływ na jego przyszły charakter. Należy różnie zwrócić uwagę na to, że małe dziecko nie jest w stanie samodzielnie stwierdzić, iż zachowanie opiekuna jest źle. Oprócz tego powinniśmy pamiętać, że idealny rodzic nie istnieje. Aby wychować swoje dziecko na dobrego, przykładnego obywatela, wcale nie musimy na siłę udawać kogoś, kim nie jesteśmy. Wystarczy samodzielnie dokonać analizy naszego zachowania i zastanowić się, czy chcemy, by nasze dziecko zachowywało się identycznie w stosunku do nas lub innych osób.